Łokaś garbatek pojawił się na naszych polach

Zmiany klimatyczne, których doświadczamy, wymagają od rolnika coraz nowszych rozwiązań w ochronie swoich plantacji. Długa, ciepła jesień i zima w tym roku wegetacyjnym sprzyja pojawianiu się jeszcze mało znanemu, zwłaszcza w części środkowej oraz północnej naszego kraju, owadowi jakim jest łokaś garbatek. 
Szkodnik ten powoduje duże szkody na plantacjach zbóż ozimych. Jego próg szkodliwości to zaledwie 1-2 larwy na 1m². 

Jak poznać łokasia garbatka?

Największe szkody na polu wywołuje larwa szkodnika długości do 3-4cm. Po stronie grzbietowej ma charakterystyczne jasne garby z brunatnymi plamami. Spód ciała jest barwy białej lub jasnożółtej. Głowa, koloru czarnego, jest spłaszczona, co ułatwia szkodnikowi drążenie kanałów w glebie. 
Czarny chrząszcz osiąga długość do 15 mm, ma szerokość do 6 mm. Czułki i odnóża zabarwione są na kolor brązowy. Okrywy skrzydeł posiadają żeberkowate przewężenia. 

Jak rozwija się łokaś garbatek?

W okresie od czerwca do września samica łokasia składa w glebie do 100 jaj. Po dwóch tygodniach od ich złożenia wykluwają się larwy, po czym szukają pożywienia, drążąc kanaliki. Podczas tak ciepłych i długich jesieni, których doznajemy, szkodnik może żerować nawet w miesiącach grudzień i styczeń. Wiosną kontynuuje żerowanie, a na przełomie miesięcy maj-czerwiec przepoczwarza się w postać dorosłą. Następnie w postaci imago oblatuje plantacje, szukając sposobności do złożenia jaj. Łokaś garbatek wydaje jedno pokolenie w okresie wegetacji.

Szkodliwość łokasia garbatka

Największe spustoszenia na plantacjach zbóż ozimych powoduje larwa łokasia. Od góry zjada tkanki liści aż do nasady. Może również wciągać całe rośliny lub pojedyncze źdźbła do utworzonych norek, gdzie je pożera. Charakterystyczne „dziury” w glebie, utworzone przez łokasia, sięgają głębokości nawet 30 cm w głąb profilu glebowego. Pierwsze objawy żerowania możemy zauważyć przy miedzach oraz na polach, gdzie w ubiegłorocznych zasiewach były zboża (monokultura zbóż). 
Ważnym aspektem jest pora żerowania larw. Najwyższe żerowanie możemy zauważyć wieczorem i w nocy. W ciągu dnia larwy łokasia przebywają w wydrążonych przez siebie kanalikach w glebie.
Szkodliwość chrząszczy łokasia garbatka polega na wysysaniu ziarniaków w kłosie podczas dojrzałości wodno-mlecznej. 

Jak zwalczać łokasia garbatka?

Uciążliwość i żerowanie  łokasia garbatka możemy ograniczyć poprzez metody mechaniczne oraz chemiczne. Do metod mechanicznych zaliczyć można staranną uprawę pól. Skutecznymi zabiegami okazać się mogą głęboka orka czy też staranne talerzowanie resztek pożniwnych, między którymi znajdują się jaja lub larwy szkodnika.
Odpowiedni płodozmian także ogranicza występowanie tego szkodnika.
Chemicznie z łokasiem garbatkiem możemy walczyć przy okazji wczesnowiosennych zabiegów na mszyce, bądź skrzypionki, które tępimy preparatem Pyrinex Supreme 262 ZW (substancja aktywna chloropiryfos dozwolona w użyciu do 16.04.2020 r.). Z substancji układowych, systemicznych skuteczną okazać może się acetamipryd (Inazuma 130 WG), zarejestrowany w BBCH 13-19 pszenicy ozimej.