Kilka ważnych słów o kukurydzy
Uprawa kukurydzy w Polsce staje się coraz bardziej powszechna. Obecnie nawet część północna naszego kraju staje się miejscem jej uprawy, gdzie wcześniej ta lokalizacja była ograniczona ze względu na niekorzystne warunki klimatyczne. Zaawansowane prace hodowlane nad odmianami dały tej roślinie szeroki zakres dostosowania się do bardziej urozmaiconych warunków środowiskowych i użytkowych.
Kukurydza nie ma wysokich wymagań co do rośliny przedplonowej, a nawet często uprawiana jest w krótkiej monokulturze bez ujemnego wpływu na wielkość plonu. Wysoka produkcja masy organicznej wymusza na rolniku stosowanie dużych dawek nawozów mineralnych, w szczególności na stanowiskach średnio zasobnych w potas, fosfor, wapń, magnez itp.
W tradycyjnym wysiewie doglebowym najbardziej zalecanymi nawozami są Macrospeed Perfect i Macrospeed Optima, które oprócz wysokiej koncentracji dostępnego fosforu i potasu, posiadają w swoim składzie bardzo ważne dla kukurydzy mikroskładniki, takie jak cynk czy mangan. Swoje zastosowanie znajdują również nawozy wyróżniające się wysoką przyswajalnością i różnorodnością pod względem składu chemicznego, takie jak Polifoski czy Yara NPK.
Coraz częściej rolnicy wykorzystują mikrogranulaty nawozowe stosowane w siewie współrzędnym. W okresie chłodnej wiosny nawozy te wyraźnie zabezpieczają młode rośliny przed niedoborami, uzupełniając składniki - na przykład fosfor czy azot. Bliski kontakt korzeni z wysokowartościowymi nawozami efektywnie je dokarmia. Na tych plantacjach niedobory składnikowe są o wiele mniej widoczne, a tempo wzrostu zdecydowanie intensywniejsze. Godnym uwagi jest tu specjalistyczny nawóz Agravita Starter NPK z mikroelementami. Nawóz ten zalecany jest do siewu współrzędnego w ilości od 20 do 30 kg/ha i efektywnie uzupełnia nawożenie podstawowe.
Kukurydza w swoim okresie wegetacji największe zapotrzebowanie na azot ma w fazie tzw. wysuwania się wiechy BBCH 53-63. Wysokość roślin w tym czasie uniemożliwia stosowanie zabiegów nawożenia, więc należy go wykonać o wiele wcześniej, bo w fazie BBCH 13-16. Do tego celu najlepiej wykorzystać nawozy o długim działaniu, np. Pulrea czy Pulgran. Ten drugi szczególnie ze względu na dużą granulę zalecany jest na plantacje o szerokich ścieżkach technologicznych, gdzie jest konieczność pełnego i równego dorzucenia.
Kukurydza jest rośliną dnia krótkiego - wymaga wyższych temperatur i dobrego naświetlenia. Na te czynniki reaguje bardzo wyraźnie w postaci mocno zróżnicowanego plonu ziarna w aspekcie ilościowym i jakościowym. Tegoroczne opady deszczu w czerwcu i lipcu zdecydowanie wpłynęły na wysokie wykorzystanie azotu przez rośliny. W tym roku stworzyły one wyjątkowo olbrzymią biomasę części wegetatywnych. Niestety, mały udział nasłonecznienia w okresie wzrostu dodatkowo przedłożył się na wydłużanie łodyg, co spowodowane było dużą ilością wydzielanego hormonu, jakim jest giberylina, co miało miejsce również w zbożach.
Wysokie wymagania są również w stosunku do odczynu gleby i obecności wapnia. Roczne potrzeby pokarmowe przy plonie 10 ton kukurydzy na ziarno to 100-120 kg CaO /ha. Obecna ochrona jest wysoce skuteczna pod względem zwalczania chwastów, gdyż opiera się na szerokiej gamie preparatów o wszechstronnym działaniu substancji aktywnych. Praktyczna znajomość rozpoznawania chwastów bezpośrednio przekłada się na właściwy dobór herbicydów.
Pracochłonność w uprawie kukurydzy można ograniczyć do dwóch terminów - wiosennego, obejmującego koniec kwietnia i maj (nawożenie, siew i ochrona) oraz jesiennego, w którym przystępujemy do zbioru. Tegoroczny zbiór kukurydzy na ziarno jest mocno opóźniony ze względu na liczne opady i wysoką wilgotność powietrza. Takie warunki bezpośrednio wpływają na długość wysychania nasion. Zbiór na zielonkę w tym roku również nie należy do łatwych. Mokre pola z licznymi zastoiskami wody ograniczają wydajność sieczkarni, a nawet w skrajnych warunkach dyskwalifikują je do zbioru. Wiele mokrych miejsc na polu jest omijane i pozostawione do późniejszego zbioru, co dezorganizuje prace polowe. Kolejnym utrudnieniem jest transport rozdrobnionej zielonki z pola. Przy wyjeździe z pól tworzą się głębokie koleiny, a masa ziemi przy rozładunku trafia na kołach do silosów. Tak zabrudzony surowiec nie jest dobrym komponentem do wyprodukowania wysoce wartościowej kiszonki.
Kukurydza jest największym nośnikiem paszy objętościowej w gospodarstwach prowadzących produkcję mleka i mięsa wołowego oraz stanowi coraz większy udział w obrocie sprzedażowym ziarna w Polsce. Jest rośliną godną uwagi, o wysokich wymaganiach technologicznych.
opr. Grzegorz Kopeć
Dyrektor ds. Innowacji Produktowych
Masz dodatkowe pytania?
Odpowie na nie:
Grzegorz Kopeć
Dyrektor ds. Innowacji Produktowych
tel. +48 606 984 006,
e-mail: grzegorz.kopec@ampol-merol.pl
